Metoda manipulacji powięzi polega na opracowywaniu ściśle określonych punktów na ciele pacjenta zwanych centrami koordynacji (cc) oraz centrami fuzji (cf) których to przebieg tworzy sekwencje, przekątne oraz spirale mięśniowo-powięziowe. Formacje te są drogami rozchodzenia się bólu i kompensacji w ciele pacjenta, które należy odszukać poprzez wywiad, testy ruchowe oraz badanie palpacyjne.
W wyniku powtarzających się obciążeń, wszelakich urazów i stanów zapalnych w ciągu całego życia może dojść do wystąpienia tzw. densyfikacji powięzi która tworzy się w punktach cc i cf. Densyfikacja polega na zmianie w strukturze powięzi sprawiając, że staje się nieelastyczna i nie może spełniać swojej roli koordynacji i dostosowywania swojego napięcia do zmieniających się warunków w ciele człowieka podczas aktywności. Bardzo często wyżej opisane napięcia tworzą się na skutek kompensacji które należy wykryć za pomocą wywiadu, gdyż ból z którym dzisiaj przychodzi pacjent bardzo często może pochodzić od innego segmentu ruchowego który był uszkodzony w przeszłości.
Wiedza na temat sposobu generowania napięć w ciele pacjenta ( dzięki wywiadowi oraz badaniu) pozwala na ustalenie strategii leczenia, która będzie prowadziła do rozwiązania problemu pacjenta już na pierwszych spotkaniach.
Wskazaniem do leczenia jest wszelkie dolegliwości bólowe, różnie diagnozowane przez lekarzy od powszechnych zmian zwyrodnieniowych, czy uszkodzonych dysków w kręgosłupie po wszelakie problemy mięśniowe i stawowe.
Metoda ta spotyka się częściej z opisem jako terapia mięśniowo- powięziowa, polegająca na rozluźnianiu powięzi dzięki specjalistycznym technikom. Pracę terapeuty może uzupełniać masaż powięziowy.
- gorączka
- uszkodzenie skóry w miejscu leczenia
- zakrzepowe zapalenie żył
- poważne osłabienie układu odpornościowego
- obrzęk limfatyczny III stopnia lub wyższy
- pacjent nowotworowy
- poważne zaburzenia krzepliwości kwi
- świeży uraz bez badań
