Rehabilitacja w chorobie Parkinsona:

Choroba Parkinsona…. dotyczy również młodych pacjentów.

W naszym Centrum pracujemy również z pacjentami neurologicznymi i dzisiaj chcielibyśmy przybliżyć Wam trochę problem choroby Parkinsona.

Choć kojarzymy ją z podeszłym wiekiem, musicie wiedzieć, że to podstępne choróbsko często ma swoje początki nawet kilkanaście lat przed zdiagnozowaniem.

Co to jest choroba Parkinsona?

Mocno uproszczając, chodzi o uszkodzenie i zanikanie neuronów w mózgu, produkujących dopaminę. Dodajmy, że dopamina należy do najważniejszych neuroprzekaźników, czyli substancji umożliwiających przekazywanie sygnałów między komórkami nerwowymi , czyli wpływa m.in. na ciśnienie tętnicze krwi, napięcie mięśniowe, koordynację ruchową, wydzielanie hormonów i na procesy emocjonalne.

Co jest w niej najgorsze?

Choroba rozwija się podstępnie i po cichu. Zazwyczaj, w momencie gdy jest rozpoznawana, już 50-60 proc. neuronów, które produkują dopaminę, jest zniszczone. Zatem, zanim w pełni się objawi, przez dość długi czas (10-15 lat) rozwija się skrycie.

Jak długo żyją osoby chore na Parkinsona?

Zacznijmy od tego, że średni wiek, w którym diagnozowana jest choroba Parkinsona wynosi 58 lat, ale eksperci podkreślają, że mogą zapadać na nią także osoby znacznie młodsze, np. będące około 40-tki. Na szczęście, dzięki postępowi w medycynie, średnia długość życia osób ze stwierdzoną chorobą Parkinsona w ostatnich dekadach znacznie się wydłużyła i wynosi obecnie około 20 lat. Można z nią walczyć – opóźniając jej rozwój.
Celem leczenia jest więc łagodzenie objawów i jak najdłuższe utrzymywanie sprawności, samodzielności, dobrego snu i innych elementów składających się na jakość życia.

W celu maksymalnego opóźnienia niepełnosprawności, poza leczeniem, konieczna jest także systematyczna fizjoterapia, która powinna w głównej mierze skupić się na ćwiczeniach

Jakie są klasyczne objawy choroby Parkinsona?

Najczęściej choroba rozpoznawana jest dopiero w momencie, gdy jest już naprawdę mocno zaawansowana, na co wskazują następujące, charakterystyczne symptomy:
• Spowolnienie ruchowe: wolniejsze ubieranie się, chodzenie, mówienie.. Chory ma problem z rozpoczęciem ruchu i z jego przyspieszeniem.
• Drżenie: drżą np. ręka lub noga, w sytuacji gdy chory nie wykonuje żadnej czynności, czyli w spoczynku. W nasilonej, trwającej wiele lat chorobie Parkinsona drżenie może pojawić się także podczas ruchu.
• Sztywność mięśniowa: może się objawiać bólem kończyn, dyskomfortem podczas ruchów, trudnościami w pokonaniu oporu podczas ruchu. Może dotyczyć także mięśni tułowia i szyi, co powoduje charakterystyczną dla choroby Parkinsona pochyloną sylwetkę, a także twarzy, co skutkuje zubożeniem mimiki (tzw. twarz pokerzysty).
• Niestabilność postawy: zaburzenia chodu, trudności z utrzymaniem równowagi, które w późniejszym okresie choroby prowadzą często do groźnych upadków.

Leczenie Ruchem
Ruch działa na chorych jak dodatkowy lek, a w dodatku jest całkowicie darmowy. Rzecz jasna, ćwiczenia powinny być dopasowane do stopnia zaawansowania choroby oraz indywidualnych możliwości danego pacjenta. Szczególnie polecaną przez neurologów formą ruchu jest nordic walking, który angażuje aż 80 proc. wszystkich mięśni. Oprócz tego zalecane są także spacery, taniec i pływanie. Lista korzyści, jakie dają chorym na Parkinsona wymienione formy ruchu jest długa:
• poprawiają sprawność ruchową i przez to chronią przed upadkami
• zmniejszają bóle mięśni i tzw. sztywność parkinsonowską
• zmniejszają i łagodzą zaparcia
• powodują lepsze wchłanianie się wapnia i chronią przed osteoporozą oraz złamaniami
• poprawiają ukrwienie mózgu, co zmniejsza ryzyko otępienia
• poprawiają nastrój i pamięć.

Jak żyć z chorobą Parkinsona – praktyczne rady ekspertów

Na koniec przytaczamy garść praktycznych porad i wskazówek, dotyczących różnych aspektów życia z chorobą Parkinsona, na różnych etapach jej rozwoju:
• nie rezygnuj z pracy – choroba Parkinsona może być dzisiaj leczona skutecznie przez wiele lat
• prowadzenie samochodu nie jest zabronione, o ile nie występują napady senności i nie ma otępienia
• nie ma specjalnej diety dla choroby Parkinsona – najlepiej jeść wiele małych posiłków
• pij kawę – ma bowiem działanie ochronne
• u kobiet z chorobą Parkinsona istnieje zwiększone ryzyko osteoporozy, powinny więc badać regularnie gęstość mineralną kości
• „oszczędzaj” swego opiekuna / partnera, bo dla niego twoja choroba jest znacznym obciążeniem
• unikaj sytuacji stresowych, a także niskiej temperatury, bo potęgują one drżenia
• aby zmniejszyć drżenie ręki przy wykonywaniu czynności manualnych, należy przycisnąć łokieć do tułowia
• możesz ograniczyć ryzyko upadków na dworze m.in. poprzez noszenie wygodnego, mocno umocowanego obuwia, na niskim obcasie, a w domu przez usunięcie z podłogi potencjalnych „potykaczy”, np. dywaników i leżących luźno kabli
• ciepła kąpiel przed snem spowoduje rozluźnienie mięśni i zmniejszenie bólu, ułatwiając zaśnięcie
• unikaj ubrań zapinanych z tyłu
• stosuj gumowe podkładki pod talerze, aby zapobiec ich ślizganiu się na stole
• spożywaj pokarmy nie wymagające krojenia
• w celu przezwyciężenia porannego bezruchu zażywaj leki przed wstaniem z łóżka, miej przy łóżku przygotowany lek i wodę do popicia.

Poniżej zamieszczamy opis przykładowych ćwiczeń wybranych dla osób z chorobą Parkinsona. Zobaczycie je na filmiku. Materiał i ćwiczenia przygotowała nasza fizjoterapeutka Maria Stachów -Dziura

1. Poz. wyjściowa – w leżeniu na brzuchu. Dłonie ustawione na wysokości ramion. Głowa skierowana w dół jako przedłużenie kręgosłupa. Ruch: podnosimy ciało w górę z wdechem, ściągamy łopatki, wydech a na bezdechu opuszczamy ciało w dół.
2. Poz. Wyjściowa- klęk podparty. Ściągnięte łopatki, napięty brzuch. Ruch: uniesienie w jednym czasie ręki i nogi po przeciwnej stronie. Dłonie i stopy staramy się wyciągnąć jak najdalej, a nie jak najwyżej. Potem zmiana.
3. Poz. Wyjściowa- klęk obunóż. Ściągnięte łopatki, napięty brzuch. Ruch: wypad jedną nogą w przód na z jednoczesnym uniesieniem ramienia po przeciwnej stronie. Tułów nie zmienia położenia.
4. Poz. Wyjściowa- stanie obunóż z kijem za plecami. Kij łapiemy na wysokości odc. szyjnego i odc. lędźwiowego. A punkty styczne to głowa, odc piersiowy i kość krzyżowa. Ruch: Hip hinge. (z kręgosłupem w pozycji neutralnej, napiętej wypchnij biodra w tył i pochyl korpus do przodu)
5. Poz. Wyjściowa- stanie obunóż przez słupem. W dłoniach guma treningowa lub Thera Band trzymana podchwytem. Ruch: ściąganie łopatek plus przyciąganie gumy/taśmy do siebie .
6. Poz. Wyjściowa- stanie obunóż. Ściągnięte łopatki i napięty brzuch. Ruch; wejście bokiem na step z uniesieniem ciężarku w górę z zachowaniem stabilnego tułowia.
7. Poz. Wyjściowa- stanie obunóż. Ściągnięte łopatki i napięty brzuch. Ruch; wejście przodem na step z zachowaniem stabilnego tułowia.
8. Poz. Wyjściowa- stanie obunóż przodem do ściany z piłką pilates na wysokości klatki piersiowej. Ściągnięte łopatki i napięty brzuch. Ruch: toczenie piłki po ścianie w górę nad głowę, utrzymanie piłki w górze jednorącz, drugie ramie wykonuje w tym czasie trzy krążenia w tył. Ćwiczymy naprzemiennie.
9. Poz. Wyjściowa- stanie obunóż przy ścianie z piłka pilates na wysokości klatki piersiowej. Ściągnięte łopatki i napiety brzuch. Ruch: zgięcie biodra i uniesienie kolana w stronę przeciwnej dłoni. Potem zmiana.

Zapraszamy do zapoznania się z kategoriami: rehabilitacja we Wrocławiu, fizjoterapia.